رترکتورها یا منقبض‌کننده‌ها (به انگلیسی: Retractor) ابزارآلاتی هستند که دارای دو نوع دستی و خودکار بوده و جراح با کمک این وسایل می‌تواند در ناحیه عمل، از اکسپوز یا دیدکافی برخوردار باشد. این ابزارهای فولادی با داشتن تیغه خمیده و قلاب مانند که زاویه‌های متفاوتی نیز دارد بافت‌های سطحی یا عمقی را به اطراف می فشارد و به عبارتی باعث انقباض بافتی می‌گردد. در مدل خودکار آن، ضامن قفلی که در دسته‌های آن قرار داده شده، باعث می‌شود تا اکارتور بدون تغییر درجه در ناحیه باقی بماند.
جهت کنار زدن بافت ها در حین جراحی ترمیمی و جراحی دست بکار می‌رود.
۲)رترکتور دیور:
۴)رترکتور فیناچیتو : جهت باز کردن دنده‌ها و استرنوم، در اعمال مربوط به توراکس (جراحی قلب و سینه) کاربرد دارد.
۵)رتراکتور شکمی :وسیله‌ای است که برای در معرض دید قرار دادن عمق شکم در عمل جراحی لاپاراتومی استفاده می‌شود. شامل دو نوع دستی و خودکار است که نوع خودکار آن کاربرد بیشتری دارد.به طور مثال رترکتور لانگن‌بک معمولاً در اعمال جراحی برداشتن زائده آپاندیس (آپاندکتومی) مورد استفاده قرار می‌گیرد و کمک جراح توسط این وسیله بافت‌های اطراف ناحیه مورد عمل را کنار می‌کشد.
۶)رترکتور چنگالی: شامل دو نوع می‌باشد.
۷)رترکتور روبانی نرم: یک ابزار جراحی ساخته شده از فلز نرم و قابل انعطاف می‌باشد که جهت محافظت کردن از بافت نرم حین کنار زدن و دور کردن بافت‌ها بدون ایجاد صدمه در اعمال لاپاراتومی(جهت کنار زدن روده‌ها) به کار می‌رود.
